Изменить размер шрифта


Начать новую темуНаписать комментарии Страница 4 из 5   [ Сообщений: 67 ]
На страницу Пред.  1, 2, 3, 4, 5  След.
Автор Сообщение
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 22 мар 2014, 22:05 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 фев 2014, 03:47
Сообщений: 4751
Арьюц писал(а):
Короче, на свои вопросы я так и не найду наверное ответов:(.
НИЧЕГО НЕ ЯСНО об армянском родноверии. Даже сами армяне путаются, кто бог, а кто герой (например Хайк), кто верховный бог - Арай или Арамазд.
Насколько я понимаю, Арай был богом армян или протоармян, а под влиянием зороастризма Арай стал Арамаздом.


У армян "родноверов" нет. "Родноверие" это не армянский термин, не имеющий прямого отношения к дохристианской государственной религии царства Великая Армения:

http://ru.m.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D ... 0%B8%D0%B5

Лучший термин для армянской религии наверно - "Аревордизм".

Арай - непознаваемый Абсолют.
Арамазд Его религиозная опознанная человеком ипостась - Его присуствие в сознание человека.
Арег и Лусин Его эмонации. Дицы и дицуи - эмонации Арега и Лусин соответственно.
Предки, дюцазны - их аватары.

Учитесь применять адекватные термины.

_________________
Мы все - Великая Армения!


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 11:14 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 22 фев 2014, 16:26
Сообщений: 114
Откуда: Тбилиси
Родноверие не есть родная вера?

_________________
This Kingdom is mine.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 12:06 

Зарегистрирован: 05 янв 2014, 22:26
Сообщений: 9300
Арьюц писал(а):
Родноверие не есть родная вера?


Если всё будет ясно и понятно,тогда трудно завладеть сознанием человека.Вот и придумывают разные сложности,чтобы всё было в пелене и тумане.

История армян показывают,они нелюбят единения.И поэтому придумываю разные действия,чтобы поломать своё единство.Армяне язычники,армяне монофизиты,армяне халкидоне,армяне мусульмане,сейчас армяне неоязычники и т.д.Ну,не может армянская душа жить спокойной жизнью.Всегда она в поиске злых приключений на свою голову.Армянин патологический любит бежать впереди поезда,когда более мудрые этносы находятся на этом поезде.

Почему так,никто не знает.Это загадка армянской души.Армян,как русских разумом не понять.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 12:09 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46611
Откуда: Армения, Ереван
И опять миф про наш народ - не любят единства. А кто любит? Арабы любят? Знаете сколько арабских стран в мире? Турки любят? Знаете столько турецких стран в мире? Славяне любят?? Мне продолжить?

Перестаньте повторять пустые мифы про наш народ!

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 12:29 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 июл 2013, 14:19
Сообщений: 9575
Среди нас есть еврей?


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 12:33 

Зарегистрирован: 21 мар 2014, 10:24
Сообщений: 679
Просто турки любят резать, насиловать поэтому их сейчас так много.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 14:03 

Зарегистрирован: 05 янв 2014, 22:26
Сообщений: 9300
Lion писал(а):
И опять миф про наш народ - не любят единства. А кто любит? Арабы любят? Знаете сколько арабских стран в мире? Турки любят? Знаете столько турецких стран в мире? Славяне любят?? Мне продолжить?

Перестаньте повторять пустые мифы про наш народ!


Арабы,славяне,тюрки это многочисленные народы состоящие из десятков наций.Их сотни милионов,они имеют право на деление.А что армяне ???Они так многочисленны,что им надо ещё делиться на разные нации и группировки??


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 14:06 

Зарегистрирован: 05 янв 2014, 22:26
Сообщений: 9300
Tigranes the Great писал(а):
Просто турки любят резать, насиловать поэтому их сейчас так много.


А кто не любит???Все этим грешком помазаны.Германцы,американцы,русские,иранцы.Если дана команда властей,то с удовольствием этим занимаются.В Берлине 1945 года,немок насиловали массово.После взятия города боем,он отдаётся солдатам на 3 дня.Это неписанный закон всех человеческих войн.Внимательно изучайте людскую историю.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 14:08 

Зарегистрирован: 21 мар 2014, 10:24
Сообщений: 679
Да про зверства русских и наших тоже к сожалению легенды рассказывают


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 23 мар 2014, 14:09 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 фев 2014, 03:47
Сообщений: 4751
Арьюц писал(а):
Родноверие не есть родная вера?


Термин "родноверие" происходит от "родная вера". Но он был предложен совсем недавно в историческом смысле российскими "язычниками", и конкретно применяется ими исключительно по отношению к их славянским верованиям.

К древнеармянской государственной религии этот термин применять не правильно. Также, как и к любой иной неславянской религии...

_________________
Мы все - Великая Армения!


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 26 авг 2015, 01:03 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 июл 2013, 14:19
Сообщений: 9575
Հայկ Կիրակոսյան
«Է»-ի մասին



-Ի՞նչ եք որոնում:
-Աստծուն եմ որոնում:
-Աստված Կլեմենտինումի չորս հարյուր հազար
հատորներից մեկի էջերի տառերից մեկում է:
Իմ ծնողներն ու ծնողներիս ծնողներն արդեն
որոնել են այդ տառը, ես որոնելով եմ կուրացել:

Խորխե Լուիս Բորխես, «Խորհրդավոր հրաշքը»«Է»-ի մասին



Հույն փիլիսոփա, Ապոլլոնի Դելփյան տաճարի քուրմ Պլուտարքոսն ունի ««E»-ի մասին Դելփիքում» վերնագրով մի տրակտատ: Այստեղ, խոսելով «E»-ի մասին, նա մեջբերում է իր համար խիստ հեղինակավոր ուսուցչին՝ Ամմոնիուսին. «...բայց ի՞նչ իմաստ ունի խոսել այլ թվերի մասին: Չէ՞ որ Ապոլլոնին նվիրված 7 թվի վրա կծախսվի մի ամբողջ օր, մինչև հնարավոր կլինի դիտարկել նրա բոլոր հատկությունները: Դրանից հետո մենք կհայտարարենք, որ իմաստունները «կռվում են» ընդհանուր կարծիքի դեմ և դրանով՝ հնագույն ավանդության դեմ, քանզի նրանք, մերժելով 7 թվին իր պատվավոր տեղում, Աստծուն նվիրել են 5 թիվը, որպես առավել համապատասխանող նրան»:
Մի քանի անգամ ակնարկելով Ապոլլոնի տաճարի Սրբազան տառի և 7 թվի ուղիղ կապի մասին՝ Պլուտարքոսն այնուամենայնիվ իրեն ոչ վայել եղանակով փորձում է համոզել, որ սրբազան պետք է լիներ ոչ թե յոթերորդ, այլ հինգերորդ տառը: Նա այնքան հեռու է գնում իր միտումնավոր մոլորության մեջ, որ անգամ Պլատոնին մեջբերելով՝ նման հայտարարություն է անում. «...կոսմոսը մեկն է, սակայն եթե ենթադրենք, որ կան ուրիշները, և որ այն միակը չէ, ապա դրանք հաստատ կլինեն հինգը և ոչ ավելին»:
Մեզ համար Պլուտարքոսին անդրադառնալը էական է երկու հիմնական պատճառով: Նախ, որ Պլուտարքոսը արձանագրում է «Է»-ի առկայությունը նախաքրիստոնեական շրջանում (հեթանոսական հոգևոր շինության վրա), և երկրորդ՝ այն ջանքերով, որոնցով Պլուտարքոսը փորձում է «Է»-ն յոթերորդից դարձնել հինգերորդ տառը: Դրանով, իհարկե, նա ընդգծում է «Է» տառի և 7 թվի կապը:
Տեղին ենք համարում նշել, որ հայկական և հունական այբուբենների մեջ գոյություն ունեն երկու՝ գրեթե նույն հնչողությամբ Ե-E (էպսիլոն) և Է-H (էտա) տառեր, համապատասխանաբար 5-րդը և 7-րդը: Փաստորեն, ինչպես հստակ կարելի է նկատել անգամ Պլուտարքոսի մոտ, Սրբազան թիվը 7-ն է, իսկ Սրբազան տառը՝ 7-րդը: Հայերենում դա համարժեք է «Է»-ին, իսկ հունարենում՝ «H»-ին: Թողնենք, որ հույները Ապոլլոնի տաճարների վրա որոնեն «H» տառը, իսկ մենք համոզված ենք, որ Ապոլլոնի Դելփյան տաճարի Սրբազան տառը հենց «Է»-ն էր:
Լինելով նախաքրիստոնեական խորհրդանիշ՝ «Է»-ն շարունակել է իր տիեզերական գործառույթը պահպանել Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցում ևս (եկեղեցիների ճակատային մասերում, ավազանների վրա, խաչքարերին, խորանների վերնամասում, տապանաքարերին, կաթողիկոսի գավազանին և այլուր): Սա, իհարկե, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու՝ նախաքրիստոնեական կառույց լինելու կարևորագույն ապացույցներից մեկն է միայն:
«Է»-ն առկա է նաև Սուրբգրային տեքստերի հայերեն թարգմանություններում: Օրինակ՝ Հին Կտակարանում Աստված իր մասին հայտնում է. «Ես այն Աստուածն եմ, որ «Է» (Ելից - 3.14): Սա «Է»-ի խորհուրդը բացահայտող թեկուզ ոչ միակ, բայց կարևորագույն հիշատակություններից է: Այստեղ Աստված տալիս է իր հետ հաղորդակցվելու բանալիներից մեկը՝ Իր անունը:
Մաշտոցյան այբուբենում բոլոր տառերն ունեն իրենց անունները (ա-այբ, բ-բեն, գ-գիմ), և միայն «Է»-ն անուն չունի. «Է»-ն ինքը հենց անուն է: Սա վկայում է «Է»-ի բացարձակ լինելու մասին: «Է»-ն հայերենում ինքնուրույն բառ է, որն ընդունելով մի շարք ածանցներ՝ հանդես է գալիս տարբեր ձևերով, բայց նույն նշանակությամբ. էակ, էություն, մանրէ, էական, անէանալ և այլն:
Ցանկացած ազգ, որի համար որևէ խորհրդանիշ ընկալելի և կիրառելի է, նրա խորհուրդը պահպանում է հազարամյակներով և շարունակում կրել այն իր Հոգևոր Համակարգում: Ակնհայտ է, որ հույները «Է»-ի խորհուրդը կորցրել են Պլուտարքոսից շատ առաջ: Ժամանակին այն կորցրել են նաև արաբները, եգիպտացիները, բաբելացիները, հրեաները և հոգևոր ավանդույթների բազում այլ կրողներ: Նման բան պատահում է միայն այն դեպքում, երբ կտրվում է կապը Հոգևոր Համակարգի սնուցող աղբյուրի հետ: Ակնհայտ է, որ եթե այդպես չլիներ, այսօր նշված և մի շարք այլ ազգեր կպահպանեին «Է»-ի հոգևոր-կիրառական խորհուրդը:
«Է»-ի նախաքրիստոնեական խորհրդանիշ լինելը փաստում է ոչ միայն Պլուտարքոսի աշխատությունը և հինկտակարանյան «Ես այն Աստուածն եմ, որ «Է» բանաձևը, այլ նաև այն, որ «Է» տիեզերական խորհրդանիշը առկա է Հայկական լեռնաշխարհում հայտնաբերված բազմաթիվ հնագույն ժայռագրերում: Դրանցում «Է»-ն ունի հստակ հոգևոր գործառույթ՝ խորհրդանշելով գերբնականն ու վերերկրայինը:
«Է»-ն հայերենում ստուգաբանվում է որպես «Աստված, Գերագույն Էակ» (Բառգիրք հայերէն լեզուի: Անդրանիկ վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998): Փաստորեն «Է»-ն Բարձրյալից իր մասին մեզ տրված որոշակի տիեզերական տեղեկատվություն է: Այն Բարձրյալի խորհրդանիշն է երկրաբնակների համար և, հետևաբար, նաև նրան ծառայող Հոգևոր Համակարգի խորհրդանիշը: «Է»-ն Մելիքսեթ քահանայի (Մելքիսեդեկի) բանալիներից է: Մելքիսեդեկի մասին Հին Կտակարանն ասում է, որ Նա «Բարձրյալ Աստծո քահանան էր», որին, ի դեպ, հրեաների նահապետ Աբրահամը վճարեց միաստվածության տասանորդը: Այստեղ հարկ է նշել, որ այդ հոգևոր անձ-համակարգը՝ Մելիքսեթ քահանան, գործում է Տիեզերական Սրբազան Օրենքների համաձայն և «Է»-ն կիրառում է որպես Վերին Տեղեկատվության բանալի:
Մեր կողմից ուսումնասիրված որևէ Սրբազան Գրքում այդքան հստակ չի տրվում «Է»-ի հոգևոր-կիրառական նշանակությունը, որքան Հայոց Տիեզերավեպում: «Է»-ի նշանակության, զորության, կիրառության վերաբերյալ ամենից հարուստ և կարևոր տեղեկությունները մեզ են փոխանցվում Հայոց Սրբազան Գրքերի միջոցով: Դրանցից Սասնա Ծռեր տիեզերավեպում «Է»-ն հիշատակվում է որպես Խաչ Պատրազի, Խաչ Պատերազմի, Սըփ Նշան (Սուրբ Նշան), Խաչ Պատարագի, Աստծու Նշան, Հաղթանակի Նշան և այլն:
Այդ Սուրբ Նշանը հայ դյուցազուններին տրվում է հատուկ եղանակով, հատուկ դեպքերում և հստակ կիրառական նշանակությամբ: Մի դեպքում այն բերում է Քեռի Թորոսը, մյուս դեպքում հայ դյուցազունը տարբեր եղանակներով ինքն է արժանանում Սուրբ Նշանին, և այն երկնքից իջնում է նրա աջ ուսին:
Այստեղ նպատակահարմար ենք համարում «Է»-ն անվանել Սուրբ Նշան, քանի որ մյուս անվանումները ներկայացնում են որոշակի կոնկրետ գործառույթ. պատերազմի ժամանակ նույն նշանը դառնում է Խաչ Պատրազի (Խաչ Պատերազմի) կամ Հաղթանակի Նշան, հոգևոր հարցերում այն արդեն Խաչ Պատարագի է կամ Աստծո Նշան և այլն: Այստեղ կանդրադառնանք Տիեզերավեպում «Է»-ի նշանակության և կիրառման որոշ դրսևորումների միայն:
Նախ հենց սկզբից պետք է նշենք, որ Սուրբ Նշանը՝ «Է»-ն, Հայոց Տիեզերավեպում գաղտնագրված է, ինչը թույլ է տալիս այն ընկալել որպես հավասարաթև խաչ, սվաստիկա, հավերժության նշան, աստղ, քրիստոնեական խաչ և այլն: Ճանաչողության տարբեր աստիճաններում գտնվողների համար Սուրբ Նշանի նման ընկալումները թույլատրելի են:
Որոշ պարզաբանումներ, սակայն, այստեղ պարտավոր ենք տալ՝ հստակեցնելու համար, որ Սուրբ Նշանը այնուամենայնիվ հենց «Է»-ն է: Բայց սկսենք սկզբից. փորձենք հասկանալ, թե ի՞նչ եղանակով և ո՞ւմ է տրվում Սուրբ Նշանը:


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 26 авг 2015, 01:03 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 июл 2013, 14:19
Сообщений: 9575
Հայոց դյուցազնավեպում Սուրբ Նշանը տրվում է բացառապես հայոց դյուցազուններին և հենց այն ժամանակ, երբ նրանք լիարժեք իրենց վրա են վերցնում Հայոց Սրբազան Տիեզերական Առաքելության իրականացումը: Դյուցազնավեպում Արտատեր Պառավի հուշումը ստանալուց հետո Դավիթը Ձենով Հովանից պահանջում է այն ամենը, ինչ պատկանել է իր հորը՝ Մհերին: Հովանը նրան է տալիս Մհերի զենքն ու զրահը և անգամ Քուռկիկ Ջալալին ու Թուր Կեծակին: Դավիթը Հովանից ուզում է նաև Խաչ Պատերազմին.

Ասաց.- Հրողբեր,
Տուր ինձ Մհերի Խաչ Պատերազմին:
Հրողբերն ասաց.- Ես չեմ կարնա տա.
Թե արժան ես՝ կը գա քո թևին,
Թե արժան չես՝ չի գա քո թևին:
Էդտեղ Աստծու հրամանով
Խաչ Պատերազմին իջավ վեր աջ թևին:
(Սասունցի Դավիթ էպոսի համահավաք հրատարակություն, «Արևիկ», 1989թ., էջ 314)

Ստացվում է, որ Խաչ Պատերազմին ստանում են արժանանալով: Թե ի՞նչ դպրոց է պետք անցնել և ի՞նչ փորձառություն ունենալ դրան արժանանալու համար՝ կարելի է հասկանալ Հայոց Տիեզերավեպի հետ հատուկ առաջնորդությամբ ծանոթանալով միայն:
Պատումներից մեկում Քեռի Թորոսը Մարութա Վանքից Դավթին է բերում Սուրբ Նշանի նյութական օրինակներից մեկը.

-Ես կերթամ Բանձրիկ Մարաթուկ,
Մեկ Սըփ Նշան մի կա հոնի, հանիմ ու բերիմ:
Սըփ Նշան էն տեղեն հանեց ու բերեց.
Բերեց, տվեց Դավթին:
Դավիթ համբուրեց, դրեց ծոց:
(Սասնա Ծռեր, Երևան, 1977թ., էջ 74, պատմող՝ Ապարանցի Մուրադ)

Այստեղ Սըփ Նշանը ստանալուց հետո Դավիթը մի կարևոր խոսք է ասում Քեռի Թորոսին.

Քեռի Թորոսիկ հարցուց թե.- Դավի՛թ,
Իմա՞լ կերթաս կռիվ Մսրամելիքի հետ:
Ըսեց.- Քեռի՛ Թորոսիկ,
Յոթ օր գառու միս, բրընձ-փլավ չուտիմ,
Մսրամելիքի հետ կռիվ չըմ էնի:
(Սասնա Ծռեր, Երևան, 1977թ., էջ 74, պատմող՝ Ապարանցի Մուրադ)

Յոթ օր ինչ-որ բան անել-չանելը իհարկե պատահական չէ: Ակնհայտ է, որ Դավիթն արդեն իսկ որոշակի գիտելիք ունի Սըփ Խաչի և նրա հետ վարվելու կարգի մասին: Էպոսում թվերն ունեն որոշակի գաղտնի, բայց և հստակ օրենքների ենթարկվող նշանակություն: Յոթը «Է»-ի թվաբանական համարժեքն է, «Է»-ի համարը (տունը) հայոց Այբուբենում (նաև նախամաշտոցյան տառային համակարգում):
Ի դեպ, 7 թիվը որոշակի ձևով դրսևորվում է ամեն անգամ, երբ խոսք է գնում Սուրբ Նշանի մասին: Էպոսի այս պատումում «Է»-ն կիրառելու կարգն իմանալու և այն պահելու շնորհիվ Դավիթը հաղթում է Մըսրա Մելիքին: Բայց ահա այլ է խնդիրը մեկ այլ պատումում: Խլաթցիները խոչընդոտում են Դավթին հասնել Սասուն, և Դավիթն առաջարկում է Սասունից հետ գալ և կռվել նրանց հետ.

Ու ըդունք չհավտըցան:
-Օր հըմալ է,- ասեցին,-
Դե երդըվցի քո ծոցի Սուրբ Նշան, օր ավտանք:
Դավիթ լե ձեռք զարկեց վըր սանդրին՝
Օր ուր խելքով զսանդր տ՛երդվեր,
Ձեռք առ Սուրբ Նշանին:
Ու Սուրբ Նշանի հունար լե էն էր,
Օր զինք պիտի չերդվըներ:

Ու Դավիթ առավ զԽանդուդ,
Ու տարավ ի Սասնու բերդ:
Ձեռք մտոից ի ծոցք, տեսավ,
Օր Սուրբ Նշան էր ընկի ըն թարաֆի ծոցք.
Ու ինք զէն էր էրդվըցե:
Ասեց. «Էլ իմ բան բաթալ է,
Էրթամ լե բոշ, չերթամ լե.
Ըմա ախր տ՛երթամ»:
(Սասնա Ծռեր, Երևան, 1977թ., էջ 43, պատմող՝ Տարոնցի Կրպո)

Այն բանի համար, որ Դավիթը երդվում է Սուրբ Նշանով և խախտում է Սրբազան կարգը, նա սպանվում է: Այսինքն՝ ուժ ու հաղթանակ պարգևող «Է»-ն սխալ կիրառման դեպքում կարող է նաև մահաբեր լինել: Այս Սրբազան Օրենքի մասին ավելի ուշ հստակ խոսելու էր Հիսուսը.

Եւ քո գլխով էլ չերդուես, որովհետեւ չես կարող մի մազ իսկ սպիտակ կամ սեւ դարձնել: Այլ ձեր խօսքը լինի՝ «այո»-ն՝ «այո», եւ «ոչ»-ը՝ «ոչ». որովհետեւ դրանից աւելին չարից է:
(Մատթեոս 5:36-37)

Երդվելն ինքնին չի խրախուսվում էպոսում, «Է»-ով երդվելն առավել ևս, իսկ երդվելն ու երդումը դրժելը պատժվում է ամենախիստ ձևով: Պատումներից մեկում Չմշկիկ Սուլթանը Դավթին հրավիրում է մենամարտելու և Դավթից երդում է պոկում, որ նա յոթ օրից գա և կռվի.


Տը գաս սդա, իս տու կռիվ մ՛ենինք:
Թե տու ըզզի սպանիցիր՝
Խանդութ խաթունի ծուց պառկի.
Թե իս ըզքի սպանիցի՝
Իս ել, Խանդութ խաթուն ել թըղ կենանք վորբավարի:
Դավիթ եսաց.- Ասոր մարդ կա խա ձի,
Հարմատ կա խա ձի.
Ընչ իմ յոթ որ լըմանա՝ գամ քու կռիվ:
Չմշկիկ Սուլթան ասաց.
-Խաչ Պատրազին հերդըվցի:
Դավիթ եսաց.
-Նա Խաչ Պատրազին, ընչ վար իմ աջ թևին՝
Իմ յոթ որ լըմանա՝ իս գամ քու կռիվ:

Դավիթ գնաց, Խանդութ խաթունի ծուց պառկավ.
Յոթ օր եր կավլ երի՝ գնաց յոթ տարի:
(Սասնա Ծռեր, Ա հատոր, Երևան, 1936թ., էջ 99, պատմող՝ Մոկացի Խապոյենց Զատիկ)

Հերիք չէ Դավիթը խախտում է «Է»-ով՝ Աստծո անունով չերդվելու կարգը, նա նաև խախտում է իր երդումը: Պատասխանը լինում է անողոք: Անցնում է ուղիղ յոթ տարի: Մի օր Դավթի աչքն ընկնում է իր աջին, և նա տեսնում է, որ Խաչ Պատրազին սևացել է: Խաչը սևանում է, և Դավթի վախճանն արդեն կանխորոշված է: Նա գնում է Չմշկիկ Սուլթանի մոտ խոստումը կատարելու և սպանվում է վերջինիս կողմից:
Հասկանալու համար, որ Սուրբ Նշանը կամ Խաչ Պատերազմին հենց «Է»-ն է և ոչ այլ խորհրդանիշ, բերենք մի խիստ հատկանշական օրինակ:
Էպոսի դրվագներից մեկում իրար են հանդիպում Սուրբ Սարգիսն ու Դավիթը: Նախ Սուրբ Սարգիսն է համբուրում Դավթի Սուրբ Նշանը, հետո նոր Դավիթը՝ Սարգսին: Դավիթն իր Սուրբ Նշանով ավելի աստվածային է, քան Սուրբ Սարգիսը:

Քշեց, գնաց, շատ, քիչ՝ Աստված գինա, մեկ էլ տեսավ յառջևանց թոզ ու դուման կիգա:
Էկավ, տեսավ օր Սըփ Սարգիսն է:
Դավիթ գնաց, օր Սըփ Սարգսին համբուրեր: Սըփ Սարգիս ըսեց.
-Հանե քո Սըփ Նշան, ես համբուրեմ, նոր դու ընձի համբուրե:
Հանեց Սըփ Նշան, համբուրեց Սըփ Սարգիս, էն լէ Սըփ Սարգսին համբուրեց:
-Դե գնա,- ըսեց,- Աստված խըտ քըզի էղնի: Ու քշեց ձին:
(Սասնա Ծռեր, Երևան, 1977թ., էջ 86, պատմող՝ Ապարանցի Մուրադ)

Այստեղ Սուրբ Սարգիսն ընդունում է Դավթի խորհրդանիշի գերակայությունը, և դժվար չէ գլխի ընկնել, թե որն էր Դավթի Նշանը և որը՝ Սուրբ Սարգսինը: Ի դեպ, հոգևոր առավելության նման դրսևորում նկարագրվում է Հին Կտակարանում, երբ հանդիպում են Մելքիսեդեկն ու Աբրահամը: Այդ դրվագում Սաղեմի արքա Մելքիսեդեկը ընդառաջ գալով Աբրահամին՝ նրան հաց ու գինի է հյուրասիրում, օրհնում և նրանից ստանում տասանորդը: Հայտնի է, որ օրհնություն տալիս է կարգավիճակով ավագը կրտսերին:
Խիստ էական մի դրվագ ևս կարևորագույն հուշում է պարունակում իր մեջ: Այս դրվագը հանդիպում է էպոսի տարբեր պատումներում և մեզ է փոխանցում շատ կարևոր մի տեղեկություն:

Ըսեց.- Բերեք, Մսրամելիք պառկըցունք,
Ինչ խըդըր ձըզի թաղիս, կարպետ, փալաս կա,
Լցեք վրեն, ու ես իմ մեկ դըրբ պըդի զարկիմ:
Բերին, լցին վրեն:
Ու Սըփ Նշան կանչեց, ու էկավ, զարկեց.
Զարկելուն՝ կտրեց, մեկ գազ լե իջավ գետին:
(Սասնա Ծռեր, Երևան, 1977թ., էջ 77, պատմող՝ Ապարանցի Մուրադ)

Այստեղ Դավիթը կանչում է Սուրբ Նշանը: Իսկ ինչպե՞ս նա պետք է կանչեր այն, եթե այդ նշանը ձայնային, հնչյունային համարժեք չունենար: Ինչպե՞ս էր նա կանչելու, ասենք, խաչը, սվաստիկան կամ հավերժության նշանը: Հայերը, վաղեմի սովորությամբ, երբ բաժակ են բարձրացնում, խմելուց առաջ նայում են վեր, արտաբերում են «Է» ու նոր խմում: Դավիթը թրով Մելիքին զարկելուց առաջ պետք է տար Բարձրյալի անունը՝ կանչեր «Է» և հետո հարվածեր: Ի դեպ, մեր տեղեկություններով՝ հայերը միակ ժողովուրդն են, ովքեր երբ խոսքեր չեն գտնում զգացածն արտահայտելու համար, ասում են՝ «Էէէէէէէէ»:
«Է»-ն իր հոգևոր-կիրառական նշանակությունն ունեցել է նախահեթանոսական շրջանում, հեթանոսական շրջանում, այնուհետև այն պահպանել և այսօր էլ կրում է Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին: «Է»-ի վերաբերյալ իրենց խիստ արժեքավոր հիշատակումներն ունեն տարբեր դարաշրջանների Հայ Եկեղեցու հայրերն ու պատմիչները:
Մեր առջև այստեղ դրված խնդրի շրջանակներում ավելացնենք միայն, որ «Է»-ն իր կարևոր նշանակությունն ունի նաև այլ Հոգևոր Սրբազան Ավանդույթներում: «Է»-ն է մինչև օրս մեծագույն գաղտնիք հանդիսացող «Յոթնագրյանք» գրերի բացման բանալին, և միայն «Է»-ի խորհուրդն ու կիրառական նշանակությունը հասկանալով կարելի է հասկանալ «Յոթնագրյանքները»:
Ավելացնենք նաև, որ ոչ այնքան պատահական զուգադիպությամբ «Է»-ն հանդիսանում է Արեգակից սկսած 7-րդ մոլորակ Երևակի (Սատուրնի) խորհրդանիշը (ђ): «Է»-ի և նրա հայելային պատկերի միացումից է գոյանում քրիստոնեական խաչը, իսկ «Է»-ի սիմետրիկ քառապատկումը ծնունդ է տալիս սվաստիկային: Այստեղ մենք խնդիր չունենք առավել մանրամասն պարզաբանելու նշված «զուգադիպությունները» և դրանց հարկ եղած դեպքում կանդրադառնանք հետագայում:
Վերը բերվածներից բխող հետևությունն ակնհայտ է. «Է»-ն Բարձրյալ Աստծո գերագույն քահանայապետի՝ Մելիքսեթ քահանայի (Մելքիսեդեկի) հոգևոր բանալիներից է: Այն Արարչից տրված է որպես Աստծուն ճանաչելու, նրա հետ հարաբերվելու և նրան ծառայելու խորհրդանիշ: Հեռու չէ այն օրը, երբ Հայոց Սրբազան Առաքելությանը ծառայողները կսկեն կրել Հայ Եկեղեցու կողմից օրհնված «Է»-ն, և դա Հայոց Հոգևոր Համակարգի վերականգնման և ամրապնդման տեսանելի նախանշաններից մեկը կլինի:


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 26 авг 2015, 01:04 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 июл 2013, 14:19
Сообщений: 9575
Хорошая статья.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 26 авг 2015, 09:35 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46611
Откуда: Армения, Ереван
Смотря для кого - мне вот все это показалась искусственной, затянутой за уши, однако я не навязываю свое мнение людям, здесь вопрос в ризницах в подходах.

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Мифология и религия, проводим параллели...
СообщениеДобавлено: 26 авг 2015, 13:11 
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 09 июл 2013, 14:19
Сообщений: 9575
Возможно, возможно, нужно проверить, но в общем есть интересные моменты.


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
Показать сообщения за:  Поле сортировки  
Начать новую темуНаписать комментарии Страница 4 из 5   [ Сообщений: 67 ]
На страницу Пред.  1, 2, 3, 4, 5  След.



Кто сейчас на конференции

Сейчас этот форум просматривают: нет зарегистрированных пользователей и гости: 1


Вы не можете начинать темы
Вы не можете отвечать на сообщения
Вы не можете редактировать свои сообщения
Вы не можете удалять свои сообщения
Вы не можете добавлять вложения

Найти:
Перейти:  
cron


Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
610nm Style by Daniel St. Jules of Gamexe.net

Вы можете создать форум бесплатно PHPBB3 на Getbb.Ru, Также возможно сделать готовый форум PHPBB2 на Mybb2.ru
Русская поддержка phpBB