Изменить размер шрифта


Начать новую темуНаписать комментарии Страница 20 из 26   [ Сообщений: 377 ]
На страницу Пред.  1 ... 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23 ... 26  След.
Автор Сообщение
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 16 апр 2018, 14:34 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Думаю в общем реальна, почему нет?

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 16 апр 2018, 23:16 

Зарегистрирован: 21 май 2017, 00:07
Сообщений: 135
Не видел такого больше ни у одного историка...
Тем более Вы,с Вашим большим багажом знаний по истории Армении,не слышали о таком :)
Есть ли ещё авторы,которые при анализе киликийской армии,сделали такой вывод,что она перешла с феодального типа на регулярный?


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 17 апр 2018, 01:22 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
AncientHistorian, думаю просто наш историк применяет термин "регулярный" все же не в том смысле, которое мы в нее привыкли видеть с скажем 16 века. Автор скорее имел ввиду, что воины получали жалования и, по сути, были царским служащими. Такое было в Армении еще с раннего средневековья, так же встречается у Сасанидов, как минимум за период Шапуха II и Хосрова I.

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 09 мар 2019, 11:50 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Изображение

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 30 мар 2019, 18:05 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Интересное сообщение про наличие метательных машин в армии царство Киликия:

По условиям мирного договора с Арменией царь Левон был обязан ежегодно выделять Алаэдцину Кейкубаду отряд кавалерии в 1 тысячу человек и 500 чаркчи. (Чарк, или зенбурак — подобие катапульты. Во время осады это орудие метало в осажденный город стрелы.)

В. М. Запорожец

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Киликия и мамлюки: Эпоха неравного противостояния...
СообщениеДобавлено: 18 апр 2019, 16:25 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Юстиниан писал(а):
Մի վախեցիր, որովհետև Ես քեզ հետ եմ, մի վեհերիր, որովհետև Ես քո Աստվածն եմ.


"Աստվածս" կորել է ֆորումից...

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 11 май 2019, 04:16 

Зарегистрирован: 21 май 2017, 00:07
Сообщений: 135
Lion, добрый день!
У меня уточнение, не могли бы вы привести цитаты из первоисточника, откуда взяты данные:

1188 лето – завхат Селевкии, Ираклеи, крепостей Лавзат и Лулуа у иконейцов
1211 весна – захват Ларанды, Колонорас, Св. Совии, Манавзат, Алайа, Астра у иконейцов


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 11 май 2019, 16:38 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
AncientHistorian писал(а):
Lion, добрый день!


Привет :)

Цитата:
1188 лето – завхат Селевкии, Ираклеи, крепостей Лавзат и Лулуа у иконейцов


Смбат Спарапет - В 637 году армянского летоисчисления (1188) храбрый рыцарь сир Балдуин Гундстабль был убит в замке Пракан, куда он отправился, чтобы захватить крепость. Но через два месяца Левон неожиданно напал на крепость Пракан, захватил и убил главного начальника крепости эмира Типла, который убил Балдуина и 200 турок.

Далее например Б. Арутюнян считает, что в итоге в своем "Историческом атласе" указанные мною твердыни и территории были присоединены к княжеству Рубинянов.

Цитата:
1211 в
есна – захват Ларанды, Колонорас, Св. Совии, Манавзат, Алайа, Астра у иконейцов


Относительно этого я пока знаю про Вахрама Рабуни, Смбата Спарапета и Геворга Скевраци. Но вот я подозреваю, что относительно этого могут быть и источники из крестоносцев, так как там самое деятельное участие приняли Иоанниты и Тамплиеры. Но по этому поводу у меня пока полного инфо нет.

Вот Смбат который, написав про 1210-1220 года, имеет ввиду ретроспективу - В то же самое время на Левона напал султан Иконии Изз-ед-дин (Кай-Кауз) из рода сельджуков. Он воспользовался старостью Левона, который страдал от подагры и у которого отнялись руки и ноги, дабы отомстить царю за то, что он притеснял его и отнял у него города Аракли, Ларанд и Кесарию, которые он сначала захватил, а затем продал им.

Вот Вахрам на армянском

«Եվ ահա այս ամենից Մեծն Լևոնը շատ ուժեղացավ ու քաջացավ: Նա, հալածելով տաջիկներին ու վանելով թուրքաց ազգը` Իսավրիա աշխարհը գրավեց, Մեծն Աթալիա հասավ ու Առակլիայի տիրեց` հետագայում փոխանակելով այն գանձերի հետ» (Վահրամ Րաբունի «Ռուբինյաց պատմություն»):

Здесь говорится, что Левон захватил Великую Анталию и Исаврию, далее вернул их за солидный выкуп.

А вот и Геворг -

«Լևոնը տիրեց Ասորիքի բազում կողմերի մինչև Աթալիա ու Առակլիա…, որը գանձերի հետ փոխանակեց» (Գևորգ Սկևռացի «Ժամանակագրություն»):

Здесь Геворг более сжато повторяет Вахрама.

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 12 май 2019, 06:25 

Зарегистрирован: 21 май 2017, 00:07
Сообщений: 135
Цитата:
1188 лето – завхат Селевкии, Ираклеи, крепостей Лавзат и Лулуа у иконейцов


Смбат Спарапет - В 637 году армянского летоисчисления (1188) храбрый рыцарь сир Балдуин Гундстабль был убит в замке Пракан, куда он отправился, чтобы захватить крепость. Но через два месяца Левон неожиданно напал на крепость Пракан, захватил и убил главного начальника крепости эмира Типла, который убил Балдуина и 200 турок.

Далее например Б. Арутюнян считает, что в итоге в своем "Историческом атласе" указанные мною твердыни и территории были присоединены к княжеству Рубинянов.

Здесь же речь идёт только про Пракану и про вот эти события (из вашего списка):
1188 весна – неудачная осада Праканы,
1188 лето – Битва у Праканы, разгромлен горнизон Иконейскиого султаната, крепость пал


Но я нашёл момент, который говорит о том, что в 1188-начале 1189 Левон занял эти территории:
"В 638 году армянского летоисчисления (1189) султан Салах-ед-дин захватил Иерусалим у христиан. В тот период сыновья Чортуанела из Сасуна, сыновья сестры Тер-Григора, католикоса армянского, жили у Левона. Они были благовидными мужчинами. Дочь своего брата Рубена, по имени Алиса; Левон отдал в жены старшему брату, которого звали Готум и в качестве приданого отдал город Мсис. А младшему, Шахиншаху, город Селевкию. Младшая дочь Рубена, Филипина, оставалась у матери Левона. Последний женился на дочери брата жены принца Антиохии, и она охотно согласилась и а этот брак. Левон из боязни перед принцем охотно пошел на этот брак, думая, что жена принца из-за родства с женой Левона удержит принца от злых помыслов, что и было истиной. В том же году германский император с многочисленным войском пришел в Константинополь и оттуда наступил на Иконию и захватил, ее, где истребил войско Клитч Арслана."

В ретроспективе мы видим, что Левон владел перечисленными выше твердынями и отдал их за освобождение князей:
"Султан захватил в плен парона Константина, сына Гетума, владетеля Ламброна, который был его тестем, и Керсака — владетеля Сики, Азиля из Оксика и несколько других князей и рыцарей. Армянское войско было разбито. Пленников привели к султану, который находился вблизи Капана. Тогда султан заявил, что с него довольно этого успеха, и ушел обратно в свою страну, не взяв Капана. Он повелел заковать пленников в кандалы и бросить в тюрьму. Они пробыли в плену год и четыре месяца. Но царь Левон пожалел их, ибо он сам воспитал их всех.
В 668 году армянского летоисчисления (1219) Левон отдал за них Лулву, реку Исавр и неприступный проход Лазат и освободил своих князей."

Непонятно только, у кого были отняты Селевкия, Ираклея, крепости Лавзат и Лулуа? У румских турок или у византийцев?
Мне казалось, что вплоть до 1204 византийцы плотно держали южное побережье Малой Азии. Как тогда армяне могли в 1188 захватить эти территории у турок? Есть подтверждение в источниках, что на этот момент турки отняли эти территории у греков?
Спасибо за ответы :)


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 12 май 2019, 11:56 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Да, именно эти намеки и дают основании нашим утверждать, что начиная с конца 1180-их годов армяне овладели западными землями Киликии или даже Исаврии. У Вас как бы намеки, у меня, основное сообщение.

В армянской ист. школе давно уже обоснована, что византийцев на было в Киликии уже с начала правления Алексея II, когда в империи начались смутные времена и армяне воспользовались этим. Конкретно речь идет о 1182 годе, когда армяне перешли в наступление, пленили и передали последнего наместника Киликии Исхака Комнина (это тот, который потом в Кипре себя обьявил императором и был пленен англичанами в ходе III КП).

Об этом из армян говорят Давид Мличеци и, в более общих тонах, Коракос Гандзакеци. Более конкретно об этом знает Никита Хониат:

5. Был некто, человек знаменитого рода, по имени Исаак, не Ангел Исаак, а другой, сын дочери севастократора Исаака, о котором мы сказали в своей истории, что он был родной брат царя Мануила. Этот Исаак, получив от своего деда и царя Мануила Комнина власть управлять Арменией и начальствовать над Тарсом и над сопредельными странами, начал войну с враждебными армянами, был взят в плен и заключен под стражу, что случилось уже по смерти Мануила. Много лет провел он в заключении, но, наконец, был выкуплен иерусалимлянами, которых называют фрериями

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 13 май 2019, 03:13 

Зарегистрирован: 21 май 2017, 00:07
Сообщений: 135
Да, это я всё знаю, тут вопрос отпал :)
У меня больше вопрос к тому, чьи это были владения на момент занятия им Левоном? Это я спрашивал выше:
"Непонятно только, у кого были отняты Селевкия, Ираклея, крепости Лавзат и Лулуа? У румских турок или у византийцев?
Мне казалось, что вплоть до 1204 византийцы плотно держали южное побережье Малой Азии. Как тогда армяне могли в 1188 захватить эти территории у турок? Есть подтверждение в источниках, что на этот момент турки отняли эти территории у греков?
Спасибо за ответы :)"

У вас просто запись:
Цитата:
1188 лето – завхат Селевкии, Ираклеи, крепостей Лавзат и Лулуа у иконейцов


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 13 май 2019, 20:19 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Да, это давний запись, после этого у меня информация прибавилось :)

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 03 мар 2020, 11:25 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Մլեհին միջնադարյան պատմիչները չէին սիրում՝ քրիստոնյաները նրան համարում էին Խաչի պայքարին դավաճանած և զուտ միայն իր շահերով առաջնորդվող մի տիրակալ, իսկ մահմեդականներն էլ նրան ուղղակի չէին վստահում։ Իրականում, սակայն, Մլեհը ուղղակի մեկն էր «քաղաքական գիշատիչներով» գերհագեցած իր այդ ժամանակաշրջանում և տարածաշրջանում, որոնք ամենից առաջ առաջնորդվում էին սեփական սթափ շահերով, և այս առումով նա ոչ լավն էր, ոչ էլ վատը այլոցից։ Մլեհի կերպարում, սակայն, անկասկած դրականը այն էր, որ նա ողջ հոգով ու սրտով, ամենայն եռանդով և պատրանքներից զուրկ՝ պայքարում էր հայերի և Հայաստանի համար։

Ուշագրավ մի գործիչ, որը փայլող աստղի նման եկավ և անցավ Հայոց պատմության գեղեցիկ երկնակամարում...

Խաչակրաց արշավանքների դարաշրջանում ուժերի հերթական այս դասավորությունը, որն առաջացավ Մերձավոր Արևելքում, իր հետ բերեց նաև շահերի բախման ու համընկման յուրօրինակ մի դրություն, որը, չնայած առանձին տարրերի առկայությանը, ըստ էության առկա չէր մինչ այդ և առկա չէր լինելու նաև հետագա հարյուրամյակներում: Խնդիրը «իդեալական քաղաքականություն» և «իրական քաղաքականություն» հասկացությունների կիրառման նրբությունների մեջ էր XII դարի Մերձավոր Արևելքի կոնկրետ ժամանակա-տարածային հարթությունում, երբ, քրիստոնյա կամ մահմեդական պետական միավորները, իդեալում կոչված լինելով պայքար մղել կրոնական իրենց հակառակորդների դեմ, կենցաղային մակարդակում հաճախ ոչ միայն դաշնակցում էին վերջիններիս հետ ընդդեմ յուրայինների, այլև նույնիսկ դուրս էին գալիս կենտրոնական իշխանության դեմ՝ ըստ էության մեծապես դժվարացնելով իրենց հակառակորդ խմբավորմանը հարված հասցնելու վերջինիս գործողությունները:

Այս առումով պետք է նշել, որ հաջողությունը Ռուբինյաց իշխանի օգտին եղավ հատկապես երկրամասի արևելքում, երբ 1171 թվականի գարնանը, օգտվելով մեծ մագիստրոս Ֆիլիպ Դ'Մայիի մահից, Մլեհ Ռուբինյանի գլխավորած Ռուբինյանների իշխանության բանակը Տաճարականների օրդենից գրավեց Գաստոն, Պաղրաս և Կյուրոս ամրոցները , որից հետո արդեն Հիվանդախնամների օրդենից գրավեց Սատարա ամրոցը : Դրանից հետո, ցանկանալով ավելի ամրապնդել իր իշխանությունը տեղում, 1171 թվականի հունիսին Մլեհ Ռուբինյանի գլխավորած Ռուբինյանների իշխանության բանակը (մոտ 20.000) ասպատակեց Անտիոքի շրջակայքը և նահանջեց :

Խաչակիրների իշխանություններից հյուսիսայինի նկատմամբ կատարված ոտնձգությունները և անհանդուրժողականությունը քրիստոնեական օրդենների նկատմամբ արդյունքում բերեց նրան, որ Մերձավոր Արևելքի խաչակիրները պատերազմ սկսեցին Ռուբինյանների իշխանության դեմ:

Հետագան անհրաժեշտ է դիտարկել առանձին մեջբերման տեսքով.

1171 օգոստոսի վերջ – Պաղրաս ամրոցի ճ-մ

Ամորի I-ի գլխավորած Երուսաղեմի թագավորության, Բոհեմունդ Պուատիեցու գլխավորած Անտիոքի դքսության ու գերությունից ազատված Ռայմոնդ Տուլուզացու գլխավորած Տրիպոլսի կոմսության միացյալ բանակը (մոտ 30.000), ինչպես նաև Տաճարականների և Հիվանդախնամների օրդենները (ընդհանուր` մոտ 2.000) մոտեցան ամրոցից բավականին հեռու պաշտպանական դիրքեր գրաված Մլեհ Ռուբինյանի (մոտ 10.000) ու Զանգյանների աթաբեկության (մոտ 5.000) միացյալ բանակին:

I փուլ – Խաչակիրները անցան հարձակման, որից ահաբեկված Զանգյանների աթաբեկության բանակը լքեց մարտակարգը և դիմեց խուճապահար փախուստի:
II փուլ – Միայնակ մնացած Հայկական բանակը, պահպանելով մարտակարգը ու հետ մղելով հակառակորդի բանակի գրոհները, նահանջեց և ամրացավ ամրոցի շրջակայքում:
III փուլ – Նոր դիրքերում ամրացած Հայկական բանակը մի քանի օր հետ մղեց հակառակորդի բանակի բոլոր գրոհները և ի վերջո ստիպեց վերջինիս նահանջել:

Հայերը կորցրին մոտ 5.000, թշնամին` մոտ 10.000 զինվոր:

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 27 мар 2020, 00:40 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
Դեռևս 1330-ական թվականների սկզբին Չինաստանի արևելյան շրջաններում սկիզբ էր առել առժամանակ այդպես էլ չգնահատված ժանտախտի հերթական համաճարակներից մեկը, որը, աստիճանաբար առաջանալով առևտրական քարավանների և նավերում առկա կրծողների հետ միասին, 1347 թվականին ի վերջո հասավ Կաֆա: Դրանից հետո արդեն ինչպես ողջ Եվրոպային, այնպես էլ Մերձավոր և Միջին Արևելքներին Հյուսիսային Աֆրիկայի հետ միասին վիճակվեց կրողը դառնալ Եվրասիայի պատմության ընթացքում իր չափերով աննախադեպ հզորության ժանտախտի մի համաճարակի, որի նմանը այստեղ չէին տեսել «Հուստինիանոսի ժանտախտ»-ի ժամանակներից ի վեր և որը, դատելով ըստ ամենայնի, գերազանցեց նույնիսկ դրան: Մասնագետները մինչև այժմ էլ դժվարանում են կոնկրետ թվեր նշել, սակայն, դատելով սկզբնաղբյուրների հաղորդումներից, ժանտախտի հերթական այս համաճարակից հատկապես ծանր կորուստներ կրեց Արևմտյան և Կենտրոնական Եվրոպան, որտեղ զոհերի թիվը կազմեց մոտ 50 միլիոն մարդ: Ծանր էր վիճակը նաև Եգիպտոսում, որտեղ ժանտախտի զոհ գնաց բնակչության գրեթե մեկ երրորդը, ընդ որում ծանր մարդկային կորուստներ արձանագրվեցին նաև Միջագետքում և Ասորիքում: Ժանտախտի առանձին դրսևորումներ եղան նաև Տրապիզոնի կայսրությունում, ինչպես նաև Քարթլիի թագավորությունում, թեև վերջինումս ժանտախտը հատկապես ծանր կորուստներ պատճառեց արդեն երկու տասնամյակ անց: Այս առումով մեծ հաշվով եղավ այնպես, ինչպես «Հուստինիանոսի ժանտախտ»-ի ժամանակ էր՝ հիմնական մարդկային կորուստները գրանցվեցին մի քանի տարում 1347-1351 թվականներին, սակայն հետագայում առանձին բռնկումներ եղան մեկ հարյուրամյակ շարունակ:

Եվ վերջապես ինչպես նախորդ անգամն էր, Ժանտախտի ի հայտ գալը ուղեկցվեց արդեն բնակլիմայական բնույթ ունեցող ևս մեկ երևույթով, որի բացասական հետևանքները ևս իրենց ողջ ուժով ի հայտ եկան հենց մեր կողմից դիտարկվող ժամանակահատվածում: Մասնագետները դեռ երկար կվիճեն, թե ի՞նչն է եղել երևույթի պատճառը, բայց փաստը մնում է փաստ, որ, VII դարի կեսերից սկսած երկրագնդի միջին ջերմաստիճանի բարձրացումը, որն իր գագաթնակետին էր հասել XI դարի սկզբին, սկսած նույն XI դարի կեսերից էլ հակառակ ընթացքն ընդունեց: Արդյունքում երկրագնդի միջին ջերմաստիճանը, ի համեմատ նախկինի, աստիճանաբար սկսեց ընկնել՝ միջինը 1-ից 2 աստիճանի չափով: Այս գործընթացը, իր վայրիվերումներով հանդերձ աստիճանաբար ուժեղանալով, մեր կողմից դիտարկվող ժամանակաշրջանում հասել էր իր գագաթնակետներից մեկին: Արդյունքում ձմեռները կրկին դարձել էին ավելի ցուրտ և երկար, իսկ ամառները՝ ավելի սառը ու կարճատև: Որպես հետևանք սրան՝ լուրջ հարված էր կրել տնտեսական կյանքը, որի հիմքն, ըստ էության, գյուղատնտեսությունն էր: Հաճախակի էին դարձել անբերրի տարիները, կարկուտը, ցրտահարությունները և գյուղատնտեսությանը վնասող այլ բնակլիմայական երևույթները, իսկ այդ ամենն էլ իր հերթին լրջորեն ազդել էր Եվրասիայի բոլոր պետությունների տնտեսությունների վրա, ինչն իր հետ բերում էր նաև ներքաղաքական անկայունություն: Սրա հետ միաժամանակ՝ երկրագնդի միջին ջերմաստիճանի անկումը իր հետ բերեց կյանքի որակի բարելավման նաև անապատային շրջաններում, ինչի արդյունքում ոչ միայն թուլացավ հոսքը այդ շրջաններից դեպի դուրս, այլև նույնիսկ ավելին, նույն ժանտախտի տարածման պարագայում այժմ շատերը նույնիսկ ձգտում էին հենց անապատներում փրկություն գտնել: Ինչ վերաբերվում է Մեծ տափաստանին, ապա, ընդհակառակը, այստեղ պայմանները ավելի վատացան, քանի որ սկսված ցրտերի պատճառով ուժեղացավ քոչվորների հոսքը հյուսիսից դեպի հարավ, իսկ այս ամենի արդյունքում էլ մարդկային զգալի հոսք ստացավ նույն Միջին Ասիան, ինչն իր հետևանքներն էր ունենալու: Խնդիրը կրկին հատուկ չի ուսումնասիրված, սակայն, դատելով սկզբնաղբյուրների հաղորդումներից, Հայաստանի հիմնական մասը դուրս է մնացել ժանտախտի հասցրած ծանր հարվածներից և դրա ծանր հետևանքներից, համենայն դեպս սկզբնաղբյուրները այս հարցին չեն վերաբերվում որպես կործանարար մի երևույթի, ինչպես մյուս տարածաշրջաններում է: Ժանտախտի առանձին բռնկումներ, սակայն, եղան, ինչպես արդեն ասվեց, Տրապիզոնի կայսրությունում, Քարթլիի թագավորության ազդեցության ոլորտում գտնվող Հյուսիսային Հայաստանում, ինչպես նաև Կիլիկիայի թագավորությունում:

Ժանտախտն և կլիմայական անբարենպաստ զարգացումները, չնայած բուն Հայաստանի վրա անմիջական ծանր ազդեցություն մեծ հաշվով չունեցան, սակայն դրանք բերեցին փոփոխությունների, որոնք իրենց տնտեսա-քաղաքական բաղադրիչով անբարենպաստ հետևանքներ ունեցան Հայաստանի համար ընդհանուր առմամբ: Այսպես, եթե նախկինում Եվրոպան, հասնելով ժողովրդագրական որոշակի աճի, արդյունքում ամեն անգամ անխուսափելիորեն հանգում էր խաչակրաց արշավանքների գաղափարին, դրանով դուրս մղելով ժողովրդագրական աճի ընթացքում կուտակված մարդկային էներգիան, ապա այժմ ծանրագույն մարդկային կորուստներ կրած նույն այդ Եվրոպայում, որտեղ ամբողջական քաղաքների բնակչությունն իր գրեթե կեսով ոչնչանում էր, իսկ շատ գյուղերում էլ ուղղակի կենդանի մարդ չէր մնում, որևէ արտաքին ռազմաքաղաքական ակտիվության մասին արդեն մտածել իսկ չէին կարող: Այս հանգամանքը ծանր անդրադարձավ հատկապես Կիլիկիայի թագավորության վրա, որովհետև խաչակրաց շարժման մարումը իր հետ հասկանալիորեն բերեց նաև ինչպես եվրոպական երկրների ուշադրության անկմանը Արևելքի նկատմամբ, այնպես էլ մարդկային հոսքի վերացմանը դեպի Հայոց թագավորություն: Այս առումով լավը թերևս միայն այն էր, որ մարդկային զգալի կորուստեր էր կրել նաև Մամլուքյան սուլթանությունը և արդյունքում, համենայն դեպս գոնե առժամանակ, վերջինիս ագրեսիվության մակարդակը ևս որոշակիորեն իջել էր: Եվ այնուհանդերձ, ընդհանուր արդյունքում, հայերի վիճակը Կիլիկիայի թագավորությունում վերջին հաշվով ծանրացավ, քանի որ, նույնիսկ մարդկային հսկայական կորուստներ կրած վիճակում էլ Մամլուքյան սուլթանությունն ամենից առաջ իր մարդկային ռեսուրսներով շարունակում էր գերազանցել Կիլիկիայի թագավորությանը, ընդ որում խաչակրաց գործի մարումը և մահմեդականների կրած կորուստները համեմատելիս վերջնական արդյունքը ցանկացած դեպքում հայերի դեմ էր:

Մերձավոր և Միջին Արևելքի կրած մարդկային զգալի կորուստները աղետաբեր եղան նաև իր վերջին օրերն ապրող Էլխանության համար, որն առանց այդ էլ արդեն գտնվում էր հատվածական վիճակում ու լուրջ խնդիրներ ուներ ամենից առաջ նախկին սահմանները պահելու համար բավարար մարդկային ռեսուրսներ չունենալու տեսանկյունից:

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
 Заголовок сообщения: Re: Царство Киликия: Армянское царство неукротимых героев...
СообщениеДобавлено: 25 апр 2020, 18:29 
Администратор
Аватара пользователя

Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57
Сообщений: 46679
Откуда: Армения, Ереван
1198 թվականի հունվարի 6-ին Լևոն Մեծ Ռուբինյանը, որը դրանից առաջ արդեն 12 տարի էր, որ ղեկավարում էր Ռուբինյանների իշխանությունը, Հռոմեական «սրբազան» կայսրությունից և Բյուզանդական կայսրությունից ստացած արքայական թագի ու նշանակների կիրառմամբ և Հռոմի պապի համաձայնությամբ հռչակվեց Հայոց արքա: Բացվում էր Հայոց պատմության նոր էջը:

Տեղի ունեցած թագադրումը արդյունքն էր արդեն երկար տարիների իրականացվող այն բարդ և վերջին հաշվով հաջողությամբ ավարտված բանակցությունների, որոնք Ռուբինյանց իշխանը վարում էր քրիստոնեական աշխարհի երկու կայսրությունների, ինչպես նաև Հռոմի պապի հետ: Հայոց արքային թագ էր խոստացել դեռևս Ֆրիդրիխ I Բարբարոսան (1152-1190), սակայն նրա անակնկալ մահը ընդհատեց այդ ծրագիրը և բնականաբար հետաձգեց նաև ողջ գործընթացը: Հռոմեական «սրբազան» կայսրության կայսեր մահից հետո բանակցությունները շարունակվեցին արդեն նաև նրա որդի և հաջորդ Հենրիխ VI-ի (1190-1197) հետ ու, թեև նոր այս տիրակալի օրոք ամեն ինչ գործնականում ավարտվեց հաջող պայմանավորվածությամբ, սակայն Հայոց նոր արքայի հռչակումը Հռոմեական «սրբազան» կայսրության այս կայսրը ևս չտեսավ ու թագադրության պահին նրա փոխարեն արդեն իշխում էր վերջինիս եղբայր Ֆիլիպը (1197-1208): Իր ժամանակի քրիստոնեական աշխարհի միջազգային օրակարգում Ռուբինյանց իշխանի թագի հարցը բավականին ակտիվ էր քննարկվում և սրանից չէին կարող զերծ մնալ նաև Կոստանդնուպոլսում, որտեղ, սակայն, բնականաբար խիստ բացասաբար էին վերաբերվում քրիստոնեական նոր գահակալների ի հայտ գալուն և հատկապես մի տարածքում, որը դեռևս համարվում էր Բյուզանդական կայսրությանը՝ համենայն դեպս գոնե ձևականորեն ու քաղաքական նպատակներում: Այն բանից հետո, սակայն, երբ Հռոմեական «սրբազան» կայսրությունում հարցին տրվեց սկզբունքային լուծում, սրտի կսկիծով թագ ու նշանակներ ուղարկեց նաև Ալեքսեյ III-ը (1195-1203), քանի որ հակառակ պարագայում նա ընթացող գործընթացներից ուղղակի մի կողմ կմնար:

Հարկ է նշել, որ 1198 թվականի հունվարի 6-ի վիճակով Հայաստանում գոյություն ունեին ևս երեք արքաներ ի դեմս Լոռու թագավորության արքա, Գուրգեն III-ի եղբայր Աբբաս II-ի (1170-1176) որդի Աղսարթանի (1176-1205), ինչպես նաև Խաչենի թագավորության համիշխան արքաներ Հասան I-ին և Հասան II Մեծ-ին հաջորդած նրանց որդիներ, համապատախանաբար Վախթանգ I Մեծի (1182-1214` համիշխան) և Վախթանգ II Տանգիկի (1182-1214` համիշխան), սակայն երեք այս գահակալնելն էլ իրենց տիտղոսային մակարդակում այնուհանդերձ տեղային արքաներ էին և «Հայոց արքա»-ներ չէին: Իրավիճակը չէր փրկում նաև այն հանգամանքը, որ Աղսարթանը Բագրատունիների տոհմից էր, քանի որ, ինչպես մի ժամանակ Հյուսիսային Բագրատունիների պարագայում եղավ IX-X դարերում, այժմ արդեն Լոռու թագավորության գահակալի մոտ էր «Հայոց արքա» տիտղոսը գտնում ստատիկ վիճակում: Նույն այս ժամանակ իր տիտղոսաշարքում «Հայոց թագավոր» կոչումը կրում էր նաև Քարթլիի թագավորության թագուհի Թամարան (1184-1213), սակայն Քարթլիի արքաների տիտղոսաշարքում հայտնված այդ կոչումը վերջինիս բաժին էր հասել զուտ որպես Բագրատունիների տոհմային ժառանգություն և Քարթլիի թագավորությունը, իր բնույթով բնականաբար մեծապես լինելով նաև հայերի պետություն, այս մասին բազմիցս խոսվել է, այնուհանդերձ ամենևին էլ Հայոց թագավորություն չէր:

Եվ այսպես կարելի է փաստել, որ, թեև 1045 թվականին Անիի թագավորության անկումից հետո Հայոց պետականության թելը, ինչպես 428 թվականից հետո եղավ, մեծ հաշվով չէր կտրվել, քանի որ Հայաստանի շատ մասերում գոյություն ունեին Հայոց իշխանությունների և թագավորություններ, իսկ այլ վայրերում էլ հայերը ներգրավված էին տեղի ոչ հայկական իշխանությունների պետական համակարգերում, այնուհանդերձ Լևոն Մեծ Ռուբինյանի կամ, ինչպես արդեն ավելի ճիշտ է ասել՝ Լևոն I Մեծի արած քայլը ինքնին բացառիկ էր: Իրոք, մի կողմից ի հայտ էր գալիս հայերին ու Հայաստանը ներկայացնող մի գահակալ, որը հենց որպես առաջնային ուներ «Հայոց արքա» տիտղոսը, իսկ մյուս կողմից էլ նույն այդ տիրակալը ուներ համահայկական նշանակություն, ինչը վերջինիս բնականաբար տարբերակում էր և նրան առաջնայնություն էր տալիս ինչպես Լոռու ու Խաչենի, այնպես էլ Քարթլիի թագավորության գահակալների նկատմամբ: Վերջին հանգամանքի հետ կապված միջնադարյան ֆեոդալական իրավունքի տեսանկյունից ոչ պակաս կարևոր էր նաև այն հանգամանքը, որ Ռուբինյաններն Անիի թագավորության վերջին արքա Գագիկ II-ի (1041-1044) ազգականներն էին, թեև այն հանգամանքը, թե կոնկրետ ինչ ազգակցական կապ ուներ Ռուբինյանների իշխանական տոհմի հիմնադիր Ռուբեն Ռուբինյանը Գագիկ II-ի հետ, առայժմ հնարավոր չէ կոնկրետ ասել և, ըստ տարբեր վարկածների, Ռուբեն Ռուբինյանը Գագիկ II-ի ազգականներից մեկն էր, որը, որպես թիկնապահ, ծառայում էր վերջինիս թիկնազորում:

Изображение

_________________
Приходите в мой дом...


Вернуться к началу
 Не в сетиПрофиль  
 
Показать сообщения за:  Поле сортировки  
Начать новую темуНаписать комментарии Страница 20 из 26   [ Сообщений: 377 ]
На страницу Пред.  1 ... 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23 ... 26  След.



Кто сейчас на конференции

Сейчас этот форум просматривают: нет зарегистрированных пользователей и гости: 10


Вы не можете начинать темы
Вы не можете отвечать на сообщения
Вы не можете редактировать свои сообщения
Вы не можете удалять свои сообщения
Вы не можете добавлять вложения

Найти:
Перейти:  


Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
610nm Style by Daniel St. Jules of Gamexe.net

Вы можете создать форум бесплатно PHPBB3 на Getbb.Ru, Также возможно сделать готовый форум PHPBB2 на Mybb2.ru
Русская поддержка phpBB