Администратор |
|
Зарегистрирован: 24 фев 2012, 14:57 Сообщений: 46679 Откуда: Армения, Ереван
|
В этой теме давайте поговорим про наших предков. Начну я, поскольку так уж повелось, что именно мне доверили ведение родового древа нашего рода. Ниже будет изложена дошедшая до меня рассказ одного из стариков нашего рода, который передал бумаге уже в далеком 1962 году. Все изложена на 12 страничной тетрадке, которая дошла до меня в начале 2000-их в сильно изношенном виде. Ниже дается буквальная перепись тетради "дяди Ерванд". Գլուխ 1 Երվանդ պապի մատյանը
Սույն գլխում տրվում է Երվանդ պապի կազմած տոհմածառի բառացի բովանդակությունը: «Էրզրում քաղաքից մեր Չարչօղլյանների ծագումը 234 տարի առաջ: Գրեցի 1962 թ. մարտի 23-ին, իմ` Երվանդ պապի, ծնված օրը (1881 թ. մարտի 23), որ մինչ այս օր 81 տարեկան եմ: Սիրելի և հարազատ Չարչօղլյաններ, այս 12 էջանոց տետրակը լրացնում եմ, քանի որ մեր ազգի ազգի ծագումը շատերիտ հայտնի չէ, մանավանդ երիտասարդությանը, թե մեր պապերը ով են եղել, և ով է եղել Չարչին: Ես պարտ համարեցի ինձ վրա վերցնել այս պարտականությունը և այս գրվածքով իմաց տալ իմ հարազատ Չարչօղլյաններին, ինչպես որ ես զգամ իմ ազգը, նույնպես էլ երիտասարդները: Շնորհիվ Ղումրի Շաքար տատի, որ իմ Գրիգոր պապի մայրն էր (101 տարեկան հասակում մահացավ), իմացել եմ, որ մենք ունեցել ենք մի քանի պապեր, որոնց մասին գրում եմ: Ղումրի Շաքար տատիկը շատ իշխանասեր մի պառավ էր, հավաքում էր էր իր երեխաներին իր շուրջը, պատմում հեքիաթներ, առակներ, իր անցյալը, թե ինչպես է Օհանես պապի հետ ամուսնացել և շատ նման տեսակ խոսքերով իր երեխաներին զբաղեցնում էր: Մեզ միրգ էր տալիս, կաղին, քիշմիշ, կակալ, փինրլի շաքար և այլն. այս բոլորը ինքը չէր ուտում, այլ տալիս էր երեխաներին: Երեխաների մեջ ամենամեծը ես էի, 11 տարեկան և ամենից շատ ինձ էր սիրում և ես նրան միշտ լսում էի: Պատմում էր, որ 18 տարեկան հասակում ամուսնացել է, 20 տարեկան հասակում առաջին որդին ծնվել է` Մաթևոսը, երկրորդը` Մանուկը, Հռիփսիմեն, Սոնան, Գալուստը և Գրիգորը, որը ծնվել է 1828 թվականին, սրանից 134 տարի առաջ, (գրված է ռուսերեն – Մ. Հ.) Իմպերատոր Նիկոլայ Պավլովիչ պերվիի ժամանակ: Այդ ժամանակ (գրված է ռուսերեն – Մ. Հ.) Գրաֆ Պասկեվիչը վերցրել էր Էրզրումը, Ղարսը: Հենց նույն թվին մեր Օհանես պապը, իր եղբայրների` Մկրտիչի ու Մովսեսի ու նրանց ընտանիքների հետ գաղթել են դեպի Արևելյան Հայաստան: Գյումրի քաղաքում հնարավորություն չեն ունեցել մնալու, և գնացել են ու ապրել Դարբանդ գյուղում: Գրիգոր պապիս տերտերը կնքել է անասունների մսուրում, դրել թասը և այնտեղ կնքել և անվանել Գրիգոր: Դա արդեն փաստ է, որ 1962 թվից մինչև 1828 թիվը անցել է 134 տարի: Մկրտիչը, Օհանեսը և Մովսեսը գյուղում պարապելիս են եղել նալբանդի արհեստով: Դարբանդ գյուղում երկար մնալուց հետո Օհանեսը և Մկրտիչը երկու առանձին տներ են վարձել քաղաքում և գյուղից տեղափոխվել քաղաք, իսկ Մովսես մնացել է իր գերդաստանով Դարբանդում, ուր մինչև օրս էլ ապրում են. մենք այդ Չարչօղլյաններին ասում ենք Մոսոամոնք: Մովսես պապից ծնվել են Ստեփանը, Հակոբը, Սևակը, Անազատը: Ստեփանից ծնվել են Օհանեսը, Մկրտիչը, Մեխակը, Վանոն, Կարոն, Զարունը, Շուշանիկը: Մեխակից և նրա կին Մարիյաից ծնվել է Աղասին, Շուշանիկը և Աստղիկը: Մեխակից ծնվել է Միսակը: Հակոբից ծնվել են Արտաշը, Երվանդը, Աշոն: Սևակից ծնվել են Արտուշը, Սաթենիկը: Արտուշից և նրա կին Ռոզայից ծնվել են` Թոբիկը, Ալբերտը և Էդիկը: Հիմա գրում եմ Մկրտիչ պապից ծնվածները: Մկրտիչ պապից ծնվել է Մելքոնը, Կարապետը: Մելքոնից ծնվել է Միքայելը, Արշակը և Մկրտիչը, Փիփրոնը և Եղիսաբեթը: Միքայելից և Մարգարիտից ծնվել է Օհանեսը, մանուկ Գրիշան և (տեքստը անհասկանալի է – Մ.Հ.) ծնվել է մեր Հ (երեվի՞՞՞ – Մ.Հ.) սչակա-օր Լաուրիատ Կարնափսոս գնա: Արշակից և Սոնիայից ծնվել է Արտաշը, Սաթենիկը և Ամալիան: Մկրտիչից և Կատայաից ծնվել է Գևորգը, Շողակաթը, Գայանեն: Գևորգից ծնվել է Մելքոնը, Մկրտիչը, Մելքոնից և Նազիկից ծնվել է… (էջը բացակայում է – Մ.Հ.): … հիմա գրում եմ մեր ամենամեծ պապի ով լինելը: Մելքոն պապը 234 տարի առաջ ծնված էր: Դա պետք է ապացուցել, թե ես այս թիվը որտեղից եմ վերցրել: Ղումրի Շաքարը մահացել է 101 տարեկան հասակում, ես 11 տարեկան էի, այսինքն 1962 թվականից 70 տարի առաջ, և եթե Ղումրի շաքարը մինչև օրս կենդանի լիներ, կլիներ 171 տարեկան: Ղումրի Շաքարի ամուսինը, Օհանես պապը, մեծ էր իր կնոջից 9 տարով, ուրեմն Օհանես պապը մինչև այսօր կլիներ 180 տարեկան: Օհանեսի հայրը` Գասպարը 27 տարի մեծ էր իր որդուց, ուրեմն Գասպար պապը ներկայումս կլիներ 207 տարեկան: Մելքոն պապը մեծ էր իր որդի Գասպարից էլի 27 տարի և Մելքոն պապը մինչև ներկայիս 1962 թվականը հասնում է 234 տարեկանի: Մեր Մելքոն պապը և նրա որդի Գասպարը ունեցել են 7 հատ ձի և 7 հատ ջորի: Այս 14 անասունով աշխատել են, տարեկան 2-3 անգամ եկել են Թիֆլիս, գնել են (գրված է ռուսերեն – Մ. Հ.) մանուֆակտորնիի տովար, բարձել այդ 14 անասունին և վերադարձել Էրզրում և սկսել այդ ապրանքը ծախել: Տաճիկները Մելքոն պապին անվանել են Չարչի, իսկ նրա որդի Գասպարին` Չարչօղլի, այսինքն չարչու տղա: Ահա թե որտեղից է առաջացել մեր սիրելի Չարչօղլյանների ազգանունը, որի նախահոր` Մելքոնի պապի ծննդյան օրից անցել է 234 տարի: Սիրելի Չարչօղլյան, այս տետրակում չեմ կարող գրել բոլորի անունները: Ես կարող եմ գրել միայն իմ Օհանես պապի և իր կնոջ` Ղումրի Շաքարից սկսած: Իմ Գրիգոր պապը ծնվել է վերոհիշյալ ծնողներից: Հիմա գրում եմ. Մելքոն պապից ծնվել է Գասպարը, նրանից Օհանեսը, նրանից և Ղումրի Շաքարից` Մաթևոսը, Մանուկը, Հռիփսիմեն, Սոնան, Գալուստը և Գրիգորը, որը իմ պապն էր և որ մինչ օրս տարիքը` 1962, լրանում է 134 տարի: Գրիգոր պապից և Մարիամ տատից ծնվել է Հաճի պապը, Օհանեսը, Եկոսը, Ենովքը, Աքապին, Տիրունը: Հաճի պապից և Զարղալամից ծնվել է Միսակը, Երվանդը, Հայկանուշը, Նվարդը, Սերգոն: Երվանդից և Մարիա խանումից ծնվել են Հրաչը, Գուրգենը, Աշխենը, Սուրենը: Գուրգենից և Նատալից ծնվել է Սվետլանան: Աշխիկից ծնվել է Ռուբիկը, նրանից և Լալայից` Սերոժը: Սուրենից ծնվել է Մայիչկեն և Ֆիրիչկեն: Օհանեսից (Գրիգորի որդի) և Թագունից ծնվել է Մկրտիչը, և Արևհատը: Մկրտիչից և Ամալիայից ծնվել են Ռուբիկը, Սերոժը և Լյովան: Սերոժից ծնվել են Արտաշը և Մուկուչը, Ռուբիկից` Գրիգորը, որն իմ պապի անունն է: Եկոսից և Շողակաթից ծնվել է Սաթենիկը, Հեղուշը, Վարսոն, Հրանուշը: Ենովքից և Փառանձեմից ծնվել են Մնացականը, Մարտինը, Աղասին, Վարդգեսը, Սիրուշը, Վարդուշը: Մնացականից և Գոհարիկից ծնվել է Ռաֆիկը, որից և Ռոզայից էլ Գոհարչիկը: Մարտինից և Մարուսից ծնվել են Սուրիկը, Գարիկը, Լիաննան: Աղասուց և Լուսիայից ծնվել են Թոբիկը և Աշոտիկը: Վարդգեսից և Ամալիայից ծնվել են Վահագը, Լյովան, Ժորան, որ Չարչողլյան է: Հիմա գրում եմ մեր պապերի տարիները, մինչև 1962 թիվը: Մելքոն պապը՝ 234 տարեկան է, (թաղված է Էրզրումում) Գասպար պապը` 207, (թաղված է Էրզրումում) Օհանես պապը` 180, (թաղված է Գյումրիում) Գրիգոր պապը` 134, (թաղված է Գյումրիում) Հաճի պապ` 106, Ես` Երվանդ պապ` 81: Սիրելի ազգականներ, Մկրտիչ պապը, Օհանես պապը և Մովսես պապը, որ գաղթել են Էրզրումից, շատ նեղություններ են քաշել, չքավոր մարդ են եղել: Լավ է, որ մի արհեստ են ձեռք բերել` Նալբանդություն, և այդ արհեստով կարողացել են իրենց գոյությունը պաշտպանել: Շատ աշխատասեր մարդիկ են եղել: Մեր տնից բոլորը նալբանդներ էին, Մոսոամոնք ևս: Իմ Գրիգոր պապի հայրը առաջնակարգ նալբանդ էր, գյուղացոց մոտ շատ լավ անուն ու պատիվ ուներ: Մինչև օրս ես չեմ կարող մոռանալ իմ բոլոր պապերին և հարազատներիս, և ցանկությունս է, որ մեր երիտասարդ Չարչօղլյանները լինեին այնպես, ինչպես իմ ցանկությունն է: Ես մի բան մոռացա գրել: Իմ Օհանես պապից և Ղումրի Շաքարից ծնված է 5 երեխա: Վեցերրորդը, ամենափոքրը ծնված է Գրիգորը` 134 տար առաջ: Օհանես պապը իր որդի Գրիգորից մեծ էր 46 տարի, որը մինչև օրս հավասար է 180 տարի. իսկ Ղումրի Շաքարը իր որդի Գրիգորից` 37 տարի, որ մինչև օրս հավասար է 171 տարի: Իմ բոլոր գրածները ճիշտ է, բարի գիշեր:
Երվանդ 1962 թ-ի 23-ը մարտի»
_________________ Приходите в мой дом...
|
|